Een maand in Atlanta

Hallo allemaal,

Weer een berichtje uit het zonnige Atlanta (vandaag is het voor het eerst warmer geweest in Nederland dan in Atlanta). Voor het weer hoef ik het dus niet meer te doen! ;-)

Sinds vorige bericht heb ik niet zo heel veel interessante dingen gedaan in mijn vrije tijd. Ik heb vooral hard gewerkt aan mijn onderzoek en aan de presentatie die ik vorige week heb gegeven voor de vakgroep hier. Ik heb wel een aantal keer met Sorian afgesproken. Zo zijn we naar de film ‘Eat, Pray, Love’ geweest naar een van mijn favoriete boeken. Het was een leuke film maar natuurlijk was het boek beter. Ik heb ook nog een keer voor haar gekookt in mijn riante kook-studio. ;-) En gisteren zijn we naar een tentoonstelling geweest over de late werken van Dalí in het High Arts museum, heel interessant. Dali was erg beinvloed door de wetenschap en heeftt bijvoorbeeld atomen en dubbele helixspiralen in zijn schilderijen verwerkt. Mijn favoriet was toch wel Madonna of Port Lligat (zie http://picasaweb.google.com/lh/photo/SvKbpgo6feub_uq2qNI1Eg) (dit schilderij was trouwens minstens 3x4 m!), of was het toch de photoshop van Marilyn Monroe en Mao (wat een combi). Het mooie aan de werken van Dali vind ik dat je er 10 minuten naar kunt kijken en dan ontdek je nog dingen of aspecten die je daarvoor nog niet had gezien. Een leuke middag besteding dus.

Daarnaast heb ik natuurlijk nog de nodige observaties gemaakt.

Zoals het concept ‘service’ in Amerika. Iedereen kent natuurlijk wel het verhaal van de magnetronfabrikant die aangeklaagd werd omdat iemand de kat wilde drogen in de magnetron en er niet op de gebruiksaanwijzing stond dat dit niet de bedoeling was. Onder het motto “beter voorkomen dan genezen” hebben ze hier het concept service naar een ander niveau getild. En dat moet ook wel in de “sue”-cultuur. Een voorbeeld: op je Starbucks koffie staat: CAUTION THE BEVERAGE YOU ARE ABOUT TO ENJOY IS EXTREMELY HOT! Duuh, ik heb net koffie besteld dan mag ik hopen dat ie warm is! Ik ging mijn mobiel kopen met Aly en we hadden van tevoren gebeld om te vragen hoe duur de goedkoopste telefoon was. De medewerker gaf aan dat die 40 USD kostte. Eenmaal aangekomen in de winkel bleek die telefoon uitverkocht te zijn, maar we kregen er een mee die 65 USD was voor 40 USD. Omdat hij had gezegd dat ze er nog een hadden.
Soms kan dat ook leiden tot een concept wat ik ‘non-service’ noem: het lijkt alsof mensen je iets uitleggen of helpen maar eigenlijk word je van het kastje naar de muur gestuurd. Maar ze leggen het zo vriendelijk uit dat je denkt, dan zal het wel waar zijn.

In Amerika zijn alle (en dan bedoel ik ALLE) afmetingen, maten, inhoud en temperatuur anders dan in Europa (uitgezonderd Groot-Brittanie). Geen kilometer maar mijl, geen Celsius maar Fahrenheit, geen gram en kilogram maar ounces en pounds (wat natuurlijk net niet hetzelfde is als onze ons en pond). Zelfs het papier is hier anders van formaat (B4 in plaats van A4) en dat is toch zeker een paar millimeter korter en breder. Ik vind dat hele afstanden systeem niet logisch: de kleinste meest gebruikte eenheid is een inch (2,5 cm), 12 inch is een feet, etc. Het meest opvallende voorbeeld vind ik nog de perforator, niet twee kleine gaatjes maar drie grote. Waarom?? Ik weet ook wel dat het zeer onwaarschijnlijk is dat er ooit een stelsel van eenheden komt omdat geen partij zal toegeven om alles aan te passen, maar het is wel onhandig!

Volgende week vrijdag heb ik met mijn ouders afgesproken in Washington DC (en ze blijven twee weken). Ik heb er al erg veel zin in!

Dit was het weer voor deze week!

See you later alligator!
Kristel